21 jul Bad Wimpfen en Bad Urach
Bad Wimpfen is een apart stadje in de Duitse deelstaat Baden-Württemberg. Voor 1952 behoorde het zelfs tot deelstaat Hessen. Met nog geen 10.000 inwoners is het echt een oord van gezelligheid. Al in de Romeinse tijd was er een nederzetting op de linkeroever van de Neckar (rivier). De stad is bijna ongeschonden uit de Tweede Wereldoorlog gekomen en dat merk je zeker als je door de Altstadt wandelt. Eigenlijk kent Bad Wimpfen drie stadsdelen.
Bad Wimpfen
Stadswandelingen door de oude stad worden in allerlei formules aangeboden, eventueel kan je de wandeling ook op eigen houtje doen aan de hand van enkele brochures van Tourist Information Bad Wimpfen. Een overvloed aan historische vakhuizen kom je tegen, vakhuizen uit verschillende eeuwen. Je vindt ze in de kronkelende binnenstad met vele kasseitjes en de nodige hoogtemeters. Achter de Marktplatz is er het imposante Rathaus met ernaast nog een topper, de Blauwe Toren (Blauer Turm). Na 144 trappen ben je 58 meter hoger en heb je een mooi uitzicht over de stad, de rivier en het lagergelegen tweede stadsdeel Wimpfen im Tal. Boven heb je het voorrecht om de enige torenwachtster van Duitsland te ontmoeten. Al 650 jaar is het hier de traditie. De gezellige dame heeft haar knusse appartement bij het uitzichtpunt en ze kan heerlijk vertellen. Ze beschikt zelfs over gepersonaliseerde flessen sekt, met wat geluk kan je met haar een glaasje drinken!
De Hohenstaufen-dynastie heerste hier in de middeleeuwen en een deel van hun keizerlijke paleis en wat muren staan nog overeind. Nabij is er de Rode Toren (Roter Turm), wat kleiner dan zijn blauwe broeder met een zicht op de Neckar. Speciaal is ook de vorm van het huis aan Badgasse 8. De oude stad telt ook 2 mooie kerken: de Dominikanerkirche en de Evangelische Stadtkirche met twee identieke torens. Een derde kerk vind je in Wimpfen im Tal, de collegiale kerk Sankt Peter. In vroeggotische stijl werd ze gebouwd als de kerk van de middeleeuwse abdij van Wimpfen (benedictijnen). De kerk heeft dan ook een prachtige driedelige kloostergang met een fontein in het midden. Het is een driebeukige basiliek met een indrukwekkend hoogaltaar. Vooral het zuidportaal is rijkelijk versierd. Het kloosterleven eindigde in 2006 en in 2008 werd alles overgenomen door de Orde van Malta, vandaar de naam ‘Ridderkerk’. De Maltese hulpdienst in Duitsland is een katholieke hulporganisatie, een soort civiele bescherming met ook medische taken. Je kan nu in de kloostergebouwen ook overnachten of op bezinning gaan.
Het aangename karakter van Bad Wimpfen zorgde voor het logo ‘cittaslow’, zoals nog 22 andere steden in Duitsland met die erkenning. Cittaslow is een internationaal keurmerk voor steden met minder dan 50.000 inwoners die moeten voldoen aan verschillende criteria: o.a. leefomgeving, infrastructuur, milieu, cultuur, behoud identiteit, regionale producten en traditie. Echt, je vindt dit allemaal terug in de stad. Heel wat mensen zetten spontaan stoelen en banken voor hun huis, zodat je gewoon tijdens je stadswandeling even kan verpozen. Er zijn quasi geen op massatoerisme gefocuste zaken, maar wel veel winkels en eetgelegenheden, beheerd door eigenaars. De drie fonteinen zijn ook gebruiksvriendelijk en fast food is ver te zoeken.
KunstNacht
In Bad Wimpfen zijn er ook het hele jaar door evenementen. De eerste zaterdag van mei is er de ‘KunstNacht’, in 2023 voor de 19de keer. We hadden geluk die mee te maken. KunstNacht of Long art Night loopt steeds van 19-24 uur. Er is de prachtige verlichtingstechnologie met artistieke verlichtingselementen. De uitgebreide lichtinstallaties zijn vooral spectaculair bij het Rathaus en zeker de Blauwe en Rode Torens. Historische gebouwen worden verlicht door kleurrijke vlekken, kortom kunst in alle steegjes. Verder zijn er talrijke kunsttentoonstellingen, lezingen, steltlopers en is er livemuziek. Ook veel verklede gelegenheidsacteurs mengen zich onder de toeschouwers. Sommige bewoners openen zelfs ook hun huis en zo kan je binnenkijken in een echt vakhuis. In de stad ook enkele vernissages van lokale kunstenaars, die je zeker op een glaasje sekt trakteren tijdens het bewonderen van hun werk. De lokale gastronomie zorgt voor het innerlijke en fysieke welzijn: verschillende eetkraampjes staan op het marktplein. Een vuurshow sluit de avond af.
Sinds kort is het Solebad ook vernieuwd. Bij de aanduiding Bad in Duitsland denkt men steevast aan thermen en ja, ook thermen in Bad Wimpfen. De aanhechting van het woord Bad aan de stadsnaam is hier zelfs nog niet zo oud. Solebad is vooral bekend voor zijn pekelbaden met binnen- en buitenbad. Pekel kent men hier door de vroegere zoutwinning. Zoutfabriek Ludwighalle produceerde een eeuw lang zout en vanaf 1921 werden van de pekel ook chemische producten gemaakt. In 1982 werd Solvay hierin hoofdrolspeler.
Ook voedingsdiscount Lidl streek hier neer en heeft hier zijn hoofdkwartier sinds 2015. Lidl creëerde onder meer mee het ziekenhuis en in 2017 kwam er het state of the art hotel Neues Tor.
Bad Wimpfen heeft nog een oud stationnetje in neoclassicistische stijl. Hier is ook het eindpunt van de Neckarsteig-wandeling, die in Heidelberg begint. Net als zijn ‘broertje’ aan de Moezel, de Moselsteig, is deze wandeling verdeeld in etappes. De wandeling is in totaal 130 km lang en zeer gevarieerd door het Neckardal, over hellingen, door betoverende bossen, langs kasteelruïnes en over hoogvlakten.
De Neckar zelf kan je ook verkennen per schip. Maatschappij Neckar-Käpt’n vaart tussen april en eind oktober geregeld op de rivier. Er zijn verschillende formules. Vanaf Heilbronn is er de Neckar Perle, die in het weekend Bad Wimpfen aandoet. Je kan hier aan boord gaan en in Gundelsheim ontschepen. Na een bezoek aan het stadje kan je terugkeren naar Bad Wimpfen met de trein. Onderweg langs de Neckar een mooi landschap, de Schwäbische wijngaarden, enkele kasteelruïnes en het sluizencomplex van Neckarzimmern.
Chocolaterie Schell
Gundelsheim heeft een klein, gezellig historisch centrum met vele vakwerkhuizen en wip zeker even binnen in de St.-Nicolaaskerk met mooi houtsnijwerk. Het stadje is echter vooral bekend door de thuisbasis van Schell Schokoladen: chocolatier Eberhard Schell. Schell is de Duitse Dominique Persoone, een bekende, en heeft een ster bij Euro Toques. Niet evident in een land dat niet zo bekend is voor kwaliteitschocolade. Deze meester is vooral bedreven in de combinatie wijn–chocolade. Verschillende van zijn pralines zijn gevuld met wijn en er is ook een truffel gevuld met champagne. Op een eigengemaakte drinkazijn (een goed aperitief), verwerkt in een praline, heeft hij een patent en haalde hij zelfs het Guinnessboek. De harmonie van chocolade en wijn laat hij je proeven door je chocolade in je mond te laten smelten en dan te vermengen met de passende wijn. De smaakexplosies zijn dan nog intenser. Schell heeft in de hoofdstraat een chocoladewinkel waar je ook van heerlijke patisserie kan genieten. De man kiest zijn chocoladebonen zeer zorgvuldig uit, hij is ook docent en heeft ook een kookboek gemaakt: Koken met chocolade.
Ook in Gundelsheim is er het Weinbau Pavillon. Hier kan je de Burghornbergwijnen proeven. Deze Schwäbische wijnen zijn van een topkwaliteit met onder meer de Gundelsheimer Himmelreich (rood) en de Neckarzimmern Wallmauer (wit). Je kan hier ook de typische Schwäbische keuken leren kennen in het volkse restaurant. Maultaschen is een lokaal gerecht: de buitenlaag is pastadeeg en de vulling bestaat uit gehakt, ui, spinazie, gerookt vlees en broodkruimels. Het lijkt wat op de Italiaanse ravioli, alleen is het rechthoekig of vierkant met een grootte van 9 tot 12 cm. De geschiedenis ervan is nogal humoristisch en is geassocieerd met de vasten van Witte Donderdag en Goede Vrijdag. Het vlees is zogezegd verborgen, zodat God het niet zou zien. Het zou voor de eerste keer door cisterciënzermonniken gemaakt zijn.
Na iets meer dan anderhalf uur rijden vanaf Bad Wimpfen komen we midden in de Schwäbische Alb in Bad Urach: een historisch stadje met vier buitenwijken en ruwweg 11.000 inwoners. Het is een kuuroordplaats, prachtig omgeven door groen. Heuvelachtige bossen omringen heel de stad. Het historische centrum heeft ook hier vele vakwerkhuizen uit verschillende eeuwen. Paradepaardje is het grote raadhuis, wat verscholen op een pleintje naast de grote Marktplatz. De kapittelkerk St.-Amandus is ook een bezoek waard met een gigantische doopvont en kleurrijke vensters.
Waterval Urach
De heuvels rond Bad Urach gaan tot boven 700 meter en nodigen uit tot wandelen, de meeste wandelingen starten in Bad Urach zelf. Grafensteig is zelfs een groep wandelingen die door het Duitse Wandelinstituut tot ‘Premiumwanderweg’ is uitgeroepen. De wandelingen voldoen aan meerdere strenge criteria. Bijna alle wandelingen zijn ook circulair, wat handig is. Doe zeker de wandeling naar de waterval. De Urach Wasserfall is zeer spectaculair en een der parels van de Schwäbische Alb. Het water stort 37 meter naar beneden over de tufstenen trappen naar de vallei. Je kan naast de waterval naar boven waar zelfs een soort cateringhut staat. Hier kan je verder naar de ruïne van Hohenurach. Wij hebben dit helaas niet kunnen doen door de mist: zichtbaarheid bijna nul. Gelukkig kan je de waterval ook benaderen via verschillende wandelpaden. Het Maisental beschikt ook over goede parkingfaciliteiten.
Over water, Bad Urach heeft ook zeer genietbare Thermen. Alb Thermen Spa vindt zijn oorsprong en charme in de jaren ’70. Het thermale water komt uit een diepte van 770 meter. Er zijn 6 thermale baden. Drie ervan zijn buitenbaden en de maximale temperatuur is 38 °C, er zijn zeven heteluchtbaden met een keuze van Finse sauna … tot een stoombad. Het panoramische zicht vanaf het zonneterras is ook de moeite. Het water van de thermen heeft er ook voor gezorgd dat er grote heilklinieken kwamen, wat ook goed was voor de werkgelegenheid.
De Schwäbische keuken vind je hier ook in Bad Urach in het Kesselhaus, het restaurant van hotel Bischoffs: Tomatenessenz (tomatenbouillon), gegoten over een wantan van mozzarellakaas met basilicumolie, of het lokale kalfsvlees in kruidenmantel met polenta.
Bezoek je deze streek, ga zeker voor de AlbCard. Hiermee kun je bus en trein in de omgeving nemen en bijna 160 bezienswaardigheden bezoeken. De kaart is gratis, op naam en je kunt ze vanaf je eerste vakantiedag gebruiken. Meer dan 150 AlbCard-gasten (bv. hotels) in de streek geven de kaart.
Info:
Perscontact: Janina Wittmann j.wittmann@tourismus-bw.de
Tekst en foto’s: Gust Charrin