08 aug Ceci n’est pas un salon d’art : Knokke Art Fair
Knokke, hét kunstmekka aan zee, heeft met Knokke Art Fair, de eerste kunstbeurs te pakken. Nog tot 15 augustus, kan men terecht in het prestigieuze Casino. Dat Grand Casino spreekt meteen tot ieders verbeelding. Het staat bekend als het grootste van de tien Belgische casino’s en de rotondezaal, zogenaamd Magrittezaal is beschermd als monument. Het iconisch gebouw kent een rijke geschiedenis en is een getuige van de vroegere grandeur van de badstad. Het was Joseph Nellens, die in 1923 grootse plannen koesterde voor Knokke. Hij schreef een architectuurwedstrijd uit, gewonnen door de jonge architect Léon Stynen. Het modernistisch bouwwerk werd in 1930 ingehuldigd. Het Grand Casino is altijd een kroonjuweel geweest langs de Belgische kust, dat strategisch gelegen is op de Zeedijk. Knokke Art Fair bezet er ongeveer alle zalen. Telkens met een ander soort dominant gegeven of een belangrijk rustpunt. Zo is de Kroonluchter Hal voorbehouden voor moderne kunst. In de Bonaparte Zaal ligt de focus op levende kunstenaars: hedendaagse kunstgaleries, designers en one–(wo)man shows. In de Vlaamse Zaal komen handelaars met kunst uit de oudheid en iconische objecten aan bod. Leuk is dat er niet vooraf een gespecifieerde selectie aan namen werd prijs gegeven, waardoor het ontdekkend flaneren werd tussen alle standen. Zeer verhelderend waren de werken van de vooraanstaande dierlijke beeldhouwer Isidore Bonheur, waarvoor de expressieve sculpturen van Jos Dirix uit het Nederlands-Limburgse Neer niet moesten onderdoen. Modern Pop Art noteren we bij Devin Miles, gevolgd in zijn kielzog door Volker Kühn. Sinds enige tijd zit de Koreaanse kunst in de lift en dus kon deze ook niet op Knokke Art Fair ontbreken. ArtsKoCo (Korean Connection) brengt hedendaagse kunst van o.a. Seung Soo Baek, kwang-Bum Jang en Seock Son. Deze laatste werkt met figuren tegen een achtergond, waarbij het oog ziet verschijnen en verdwijnen. Dit zorgt voor een eigen dynamiek. Verder ontdekken we de obligate Corneilles en Appels, o.a. bij Gerard Seiwert, die al 40 jaar zeer correct een galerie uitbaat in Luxemburg. Ze inspireerden vast de Franse Jean-Claude Bertrand uit Astaffort, die met kleurrijke werken en een onleesbare taal van bestaande lettertekens die geen inhoud overdragen, zeker aandacht verdient. Een andere tip is Roger Erzeel die met zijn Nationale 8 – gallery in Dilbeek een collectie toont van zijn eigenzinnige, maar terecht sterke keuze. Sommige kunstenaars hebben zelf een eigen stand en maken gebruik van de nieuwe mediatechnieken als scanlabels. Denk aan Stephan Janssens, die mixed media brengt of de zgn. zenvolle sculpted paintings door Ista Zelou (St.Truiden). Tot slot: Lavarenne. Zijn esthetische, dynamische, maar wel expliciete beelden staan levensgroot buiten op de dijk. Maar bij Galerij Ysebaert uit St.Martens-Latem kan men ze ook in kleinere versies vinden. Ysebaert plant overigens op 4 en 5 september een feestelijke happening in de galerie.
GESAMTWERKSTATT Magritte/De Cock
In de Magritte Zaal, waar het meesterwerk ‘Het Betoverend Domein’ tot iedereens verbeelding spreekt, gebeurt iets heel bijzonders. Meester beeldhouwer Jan Frederik De Cock brengt er zijn ‘Gesamtwerkstatt /Magritte /De Cock’ oftewel een schijnbaar geïmproviseerd kunstenaarsatelier. De totaal-installatie bestaat uit mobiele, nomadfische modules die per project worden geherpositioneerd. De uitgekiende beelden worden gefotografeerd als een symbiose met het werk van Magritte en maken vervolgens onderdeel van de hedendaagse kunst. Ze komen als een vorm van souvenir terug. Dit vraag om een interactie tussen kijker en kunstenaar. Jan Frederik De Cock is de enige levende Belgische kunstenaar die een solotentoonstelling kreeg in het MoMA New York en het TATE MODERN in Londen. Genomineerd voor het Belgisch Paviljoen op de Biënnale van Venetië 2022 en laatst te zien in België tijdens zijn soloshow in BOZAR in 2009. Na het Centre Pompidou Paris, het Stedelijk Museum Amsterdam en de Schirn Kunsthalle Frankfurt, nu in de Magrittezaal . Een must-see dus! Het project of noem het de installatie is een uitbundig en formeel barok ensemble van zinspelingen, van reminiscenties en van objecten die kunstwerken zijn, maar tegelijk oproepen tot een diepzinnige meditatie omtrent de hedendaagse status van de kunstenaar in tijden van pandemie. Denk aan de problemen van social distancing en de kansen tot digitalisering. Het atelier van de kunstenaar was tot hiertoe steeds een plek van creativiteit. Maar tegelijk ook een oord van creatie, reflectie, onderricht. Daarnaast vormde het een prettige schuilplaats waar kunstenaars, onderzoekers en publiek elkaar konden ontmoeten en ideeëngoed mochten uitwisselen.
Ceci n’est pas un salon d’art.
In deze periode van virtueel naar kunst kijken (denk aan ED.Gallery iets verder op de dijk), digitale musea bezoeken of kunst te verhandelen, verliest het atelier enkele van zijn fundamentele kenmerken en kwaliteiten. Gelukkig zijn er dan nieuwe initiatieven zoals deze eerste editie van de Knokke Art Fair. Die kan opnieuw een essentiële, materiële, maar ook fundamentele en spirituele rol spelen in onze kunstwereld . De corona-epidemie vormt immers een existentiële bedreiging voor het tentoonstellen en de consumptie van kunst, zowel bij de kunstenaars, de galeries, de kunsthandelaars en de verzamelaars.
De kunstbeurs vindt plaats tot en met 15 augustus in het Grand Casino (Zeedijk-Albertstrand 509, Knokke), time slots zijn te boeken op www.knaf.be
Volg KNOKKE ART FAIR op Instagram: @knokkeartfair
Meer info op www.knaf.be
Perscontact: info@tuteleers.be
Tekst en foto’s: Jempi Welkenhuyzen