04 dec Dit is Korea
Als we binnenkort van het rampzalige coronavirus verlost zijn en we opnieuw het vriendelijke reisvirus mogen verwelkomen, zou de bestemming Zuid-Korea weleens een puike keuze kunnen zijn. Tot die conclusie kom ik na het doorlezen van de interessante en fraai uitgegeven culturele reisgids ‘How to live Korean’ van de Zuid-Koreaanse journaliste Soo Kim. Bij uitgeverij Terra-Lannoo verscheen zonet de voortreffelijke vertaling onder de titel ‘Dit is Korea’. Eerlijk gezegd is de titel enigszins misleidend, want over de communistische buur, Noord-Korea dus, wordt op één bladzij na en enkele regels in het hoofdstuk geschiedenis, niet gerept. Het leeuwendeel van deze gids handelt over het boomende, moderne, welvarende zuidelijk deel van het schiereiland en dat –zoveel mag duidelijk zijn – telt heel wat boeiende facetten.
Van K-pop over K-kitchen tot K-fashion
Dat Zuid-Korea ‘hot’ is, was al langer bekend bij filmfans (denk aan de film Parasite die met zes Oscars bekroond werd) maar ook popliefhebbers zijn al een tijdje vertrouwd met de razend populaire Koreaanse popmuziek (K-pop) die de hippe westerse music scene in vuur en vlam zet (googel even ‘Gangnam-style’ en YouTube maakt meteen duidelijk waar het over gaat!). Ook de Koreaanse eetcultuur is tegenwoordig bij foodies en streetfood-fanaten erg populair. En vergeet niet het onverzadigbare leger van ict-adepten dat om de haverklap met het laatste snufje uit de hightechindustrie om de oren wordt geslagen, van superslimme telefoons tot technologische hoogstandjes uit de auto-industrie. Aan al die aspecten van de Zuid-Koreaanse cultuur wijdt Soo Kim de nodige aandacht.
De ziel van de Zuid-Koreaan
Om de razendsnelle ontwikkelingen van deze Aziatische Tijger in een breder perspectief te kunnen plaatsen heeft de auteur ook een diepergravend hoofdstuk over de geschiedenis ingelast. Die is erg complex waarbij de Japanse bezetting van 1910 tot 1945 en de pijnlijke scheiding tussen Noord- en Zuid-Korea nog altijd voor spanningen zorgt, niet alleen in eigen land maar ook op de internationale politieke fora. Tussendoor verneemt de lezer in kaderteksten ook meer over de rol die religieuze stromingen als het boeddhisme, het confucianisme en taoïsme in het leven van de Koreaan innemen. Een groot deel van het boek wordt gewijd aan het toerisme in het land. De bezienswaardigheden zijn legio: hippe steden met traditionele gebouwen als tempels en paleizen naast staaltjes van futuristische architectuur, prachtige landschappen, nationale parken, bergen, rivieren, romantische stranden, droomeilanden… Aan de sociale relaties binnen de Zuid-Koreaanse maatschappij, het belang van opvoeding, religie, familie, tradities en onderwijs (dat erg gericht is op prestatie, carrière en rijk worden!) wordt de nodige aandacht besteed.
Tot slot wil ik nog even opmerken dat het boek een badinerende stijl hanteert en bijzonder vlot leest. De opmaak van het boek oogt luchtig en de vele foto’s en knappe illustraties zorgen voor een aangename leeservaring. Terecht waarschuwde de auteur in haar inleiding ervoor dat haar boek ‘geen gewone culturele reisgids is vol tips over waar je naartoe moet en wat je moet zien in Zuid-Korea. Het Koreaanse schiereiland is veel complexer dan die materiële barometers kunnen aangeven’. Volmondig akkoord, en aan dat ‘voorwoord’ heeft Soo Kim zich voortreffelijk gehouden.
Terra-Lannoo, 2020 , 224 blz., € 22,99 , ISBN 978 90 8989 842 5
Recensent: Guy Meus