13 jan La Boverie: Hyperrealism Sculpture – Ceci n’est pas un corps
Zo luidt de titel (en de ondertitel) van deze tijdelijke expo die loopt in Museum La Boverie, gelegen op een eiland in de Maas vlak bij station Luik-Guillemins. Van hieruit is het museum in een kwartier te voet te bereiken, dankzij de in 2017 aangelegde voetgangers- en fietsbrug. Museum La Boverie ligt in een ruim park en heeft een partnerschap met het Louvre. Het is na een verbouwing van het voormalige Paleis voor Schone Kunsten (gebouwd voor de wereldtentoonstelling van 1905), sinds 2016 hier gevestigd. Behalve een beroemde en omvangrijke vaste (kunst)collectie is er minstens twee keer per jaar een tijdelijke expo.
‘Hyperrealism Sculpture’ in Luik is onderdeel van een wereldreis van meer dan 45 ‘beelden’ uit verschillende musea die ons laat twijfelen om te (h)erkennen wat ’echt’ is of juist niet…. De expo liep eerder al in de Rotterdamse Kunsthal.
Maar wat is Hyperrealisme eigenlijk en wat verraste ons zo toen we er waren?
“’Hyperrealisme’ is een kunststroming die in de jaren 70 in de Verenigde Staten opdook. Het abstracte de rug toekeren en proberen om een nauwkeurige weergave van de natuur voor te stellen tot aan het punt dat de toeschouwers zich soms afvragen of ze te maken hebben met een echt lichaam. De hyperrealistische kunstenaar creëert een soms amusant, soms verstorend, maar steeds een betekenisvol kunstwerk. Je ziet een selectie van hyperrealistische beeldhouwwerken van de grootste namen in de hedendaagse kunst (onder meer Paul McCarthy, George Segal, Ron Mueck, Maurizio Cattelan, Berlinde De Bruyckere, Duane Hanson, Carole Feuerman). Hyperrealism Sculpture is een weergave van de evolutie van de menselijke gestalte van de jaren 1970 tot vandaag.”
Een bezoek aan deze expo laat je vele beelden zien, veelal in 1:1-schaal. In feite zijn het menselijke replica’s die niet van echt zijn te onderscheiden, zelfs de huid toont echt! Niet speciaal ‘wassen beelden’, maar sculpturen gemaakt met kunstige soms arbeidsintensieve procedures en meestal dure en ook innovatieve materialen. Juist hierdoor lijken ze levensecht, al zijn ze soms in afwijkende grootte, zoals de 5 meter lange baby van Ron Mueck (A Girl uit 2006) of de twee arbeiders (Duane Hanson 1993) aan het begin van de expositie in de eerste zaal. Het lijkt alsof men hier nog de expo aan het inrichten is. Er zijn veel naakten van onder andere Paul McCarthy, doch de gids vroeg om hier niet te veel ruchtbaarheid aan te geven omdat bezoekers dan wellicht een verkeerd beeld van de collectie zouden kunnen krijgen.
De grootste ‘verrassing’ kom je tegen aan het einde van je route door de 6 zalen cq thema’s: Er zit een man in een rolstoel, volledig in gips ingepakt. Hij krijgt telefoon, hij praat, zijn lippen bewegen, je hoort wat hij zegt en zijn ogen kijken je aan. Deze sprekende sculptuur is zo levensecht, dat je vergeet dat dit een sculpture is….
Via onderstaande link loop je mee door de expo met gids Lydie.
http://triptips.nu/euregio/la-boverie-luik-betovert-met-expo-hyper-realisme/
De tentoonstelling loopt in Museum La Boverie in Luik tot 3 mei 2020 en werd samengesteld door Tempora en IKA
Info: www.expo-corps.be
Perscontact: emilie.derom@tempora.be
Tekst: Leon Balmaekers
Foto’s: Jempi Welkenhuyzen